26 تن از نیروهای گروه پژاک در درگیری با نیروهای سپاه پاسداران جان خود را از دست داده اند. این خبر چندان جدیدی نیست؛ درگیری های خونین پژاک با نیروهای سپاه سال ها است که ادامه دارد و گه گاه دو طرف تلفات سنگینی از خود بر جای می گذارند؛ اما نه هیچ کس به چریک های پژاک به چشم مبارزان آزادی خواه نگاه می کند و نه کسی کشته شدن نیروهای آنان به دست سپاه را سرکوب وحشیانه و خونین می خواند.
گمان می کنم سپاه پاسداران، با ایفای نقش اصلی در کودتای 22 خرداد به منفورترین نهاد کشور بدل شده باشد، با این حال در چنین شرایطی نیز کسی حاضر نیست در درگیری این نهاد منفور با چریک های پژاک، طرف پژاکی ها را بگیرد. من گمان می کنم این حقیقتی است که اگر سران این گروه مسلح چشم خود را بر روی آن بگشایند باید در مسیر حرکتی شان تغییرات کلی ایجاد کنند.
پیش از این نوشته بودم که جنبش سبز برای جلب اعتماد اقلیت های قومی و مذهبی باید از مبارزات آزادی خواهانه آنان و خواسته های بر حقشان حمایت کرده، و نسبت به سرکوب غیرقانونی آنها واکنش نشان دهد. با این حال نیروهای پژاک هم باید بدانند تا زمانی که خواسته های آنان، در میان اکثریت مردم ایران مشروعیت پیدا نکند، مبارزاتشان هیچ گاه مورد حمایت مردمی –حتی در مناطق کردنشین کشور- قرار نخواهد گرفت. اینجا کسی جان باختگان جدایی طلبان را شهید نمی خواند، حتی اگر با کودتاچیان در حال نبرد باشند.
تنها با یک کلیک به عضویت «مجمع دیوانگان» درآیید
۱ نظر:
خوب است که یکی به نعل می زنی یکی به میخ. روزنامه نگاری همین است حقیقت. البته گمان می کنم این باشد.
ارسال یک نظر