تحزب به سبک ایرانی

نهادینه کردن فرهنگ «تحزب»، یکی از بزرگترین شعارهای اصلاح طلبان طی ده سال گذشته بوده است؛ شعاری که به مدد حملات گاه و بی گاه اصولگرایان به فعالیت های حزبی، تا حدودی در انحصار جناح اصلاح طلب باقی مانده و به یکی از شاخصه های آن تبدیل شده است و حتی ادعا می شود «تحزب در جناح راست نیز دستاورد اصلاحات بوده». با این حال جدال های انتخاباتی دهمین دوره ریاست جمهوری کشور، عیار بسیاری از مدعیان این فرهنگ را به خوبی مشخص کرد.

بحث حمایت احزاب اصلاح طلب از نامزدی موسوی و یا کروبی در انتخابات مدتی است که پایان یافته و تقریبا تمامی احزاب موضع خود را در این مورد اعلام کرده اند. با این حال موضع گیری های شخصی اعضای این احزاب اصلاح طلب هنوز پایان نیافته است! در شرایطی که خبر قطعی حمایت حزب کارگزاران از نامزدی میرحسین موسوی بارها و بارها اعلام شده است، هنوز هم چهره های شاخص این حزب نظیر غلامحسین کرباسچی (دبیرکل حزب کارگزاران) و محمد علی نجفی بر حمایت از کروبی اصرار می ورزند. در نمونه ای دیگر، در شرایطی که مجمع روحانیون مبارز رسما حمایت خود از موسوی را اعلام کرد، محمد علی ابطحی مصرانه بر حمایت از کروبی تاکید می کند و حتی انتقاداتی که در این زمینه به وی وارد می شود را ناشی از «توسعه نیافتگی سیاسی مخالفان»و نداشتن ظرفیت پذیرش نظرات متفاوت می خواند!

کاش فرصت می شد تا از تک تک این حضرات بپرسیم: معنای آن فرهنگ تحزبی که ملاک اصلاح طلبی و پیشرفت می دانستید چه بود؟ آیا این ظرفیت پذیرش نظرات مخالف تنها باید شامل حال مخالفان شما شود؟ گویا از نظر این «بزرگان اصلاح طلب»(!) حزب تنها تا زمانی می تواند مفید باشد که نظرات شخصی آقایان را تایید کند؛ در غیر این صورت به سادگی می توان از کنار آن گذشت و ساز خود را کوک کرد!

پی نوشت:
* جالب است که امثال جناب ابطحی که برخلاف نظر مجمع روحانیون به اردوگاه کروبی پیوسته اند همچنان مدعی می شوند: «معرفي کروبي گامي در جهت نهادينه کردن تحزب است»!

* باز گلی به گوشه جمال دوستان مشارکتی که وقتی اعلام کردند از موسوی حمایت می کنند دیگر درگیری های داخلی را کنار گذاشتند و آبروداری کردند.

* مرعشی مدعی است: «همکاری مهاجرانی و نجفی با کارگزاران قطع شده است».

* «چرا اصلاح طلبان از کروبی حمایت نمی کنند» را از «محمدرضا یزدان پناه» بخوانید.

تنها با یک کلیک به عضویت «مجمع دیوانگان» درآیید