سی و یکم شهریورماه 86

حماقت مشترک

امسال هم به مناسبت هفته دفاع مقدس، به مانند هر سال رژه نیروهای مسلح کشور برای به نمایش گذاشتن آنچه «توان دفاعی کشور» خوانده می‌شود به اجرا درآمد.ا

من دقیقا اطلاعی ندارم که آیا مشابه چنین رژه‌هایی به منظور نمایش قدرت نظامی در تمامی کشورهای دنیا رایج است یا خیر و البته به هیچ وجه هم بعید نیست که هر کشوری به مناسبی (مثلا سال‌روز استقلال و یا یک پیروزی تارخی جشنی با رژه نمایشی نارتش خود برپا کند)، اما حداقل چند کشور را می‌شناسم که به انجام چنین اعمالی بسیار علاقمند بوده و یا هستند. کشورهایی که از اجرای چنین رژه‌هایی تصوراتی بیش از یک یادبود نمادین دارند. آنانی که تصور می‌کنند به نمایش‌ گذاشتن هرچه بیشتر توپ و تانک و جدیدا موشک‌های نظامی به دوام و قوام بیشتر حکومتشان کمک خواهد کرد، و تاریخ بزرگترین گواهی است که فریاد می‌زند: این خیال سخت خام است.ا

رژه ارتش سرخ، ارتشی که توانست در برابر تهاجم آلمان نازی مقاومت کند، اما در برابر فروپاشی و تبدیل کشورش به پانزده تکه کاری از آن ساخته نبود

رژه ارتش عراق، کشوری که دیکتاتورش زمانی سودای فتح ایران را در سر داشت اما به هنگام حمله آمریکا ارتش مجهزش نتوانست هیچ کاری برای او انجام دهد

ارتش کره شمالی، کشوری که دیکتاتور دیوانه‌اش سال‌ها است فقر و بدبختی را برای مردمش به ارمغان آورده و مدت‌ها است که برای سرنگونی‌اش لحظه شماری می‌شود

و البته ایران، کشور عزیز ما

ا

راستی شنیده‌ام کشور سوئیس اصلا ارتش ندارد، پس چه چیز ضامن بقای این کشور است؟