skip to main |
skip to sidebar
زامیادروز (بیست و هشتم) آبانماه 86
ایران فدرال، یک فرصت یا یک تهدید؟
چند روزی است که مسئله راه‌کارهای حل مطالبات اقلیت‌های قومی، بدون به خطر انداختن مصالح ملی بیش از پیش ذهنم را به خود مشغول ساخته؛ دو پست قبلی وبلاگ هم به نوعی به این مسئله باز می‌گردد.
فکر می‌کنم هرگاه بحث مطالبات قومی و راه‌کار مناسب برآوردن این مطالبات مطرح می‌شود، گزینه حکومت فدرالیسم یکی از مواردی است که به ذهن خطور می‌کند. مدت‌ها است که بدون هیچ تحقیق علمی خاصی بر روی این مسئله فکر کرده‌ام. می‌دانم که در ایران باستان به نوعی یک شیوه فدرالیسم ابتدایی در غالب «ساتراپ»های مختلفی که تعریف شده بود به اجرا در می‌آمد اما این پرسش که آیا فدرالیسم در ایران کنونی یک شیوه موثر و مفید است هنوز برایم بسیار مبهم و بی‌پاسخ باقی مانده است.
بسیاری اعتقاد دارند که فدرالیسم در شرایط کنونی احتمال تجزیه کشور را به شدت افزایش می‌دهد و در مقابل عده‌ای معتقد هستند که این شیوه با برآورده کردن مطالبات قومی به نوعی رضایت تمامی قومیت‌های کشور را فراهم ساخته و سبب انسجام و دوام بیشتر کشور می‌شود.
به هر حال این مسئله بسیار جای بحث دارد. یکی از دوستان در هفته نامه «شهرگان» مصاحبه‌ای در این زمینه با «بهرام ولدبیگی»، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی کرد انجام داده که به نظرم خالی از لطف نیست. شاید این مصاحبه بتواند آغاز شکل‌گیری بحث‌هایی در این زمینه باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر